*بازگشت*

 

سلام 

حالتون چطوره؟ خوب هستید؟ 

برگشتم با یه دنیا دلتنگی و حسرت... 

خیلی خوب بود... این جوری می گم که دلتون بسوزه و قسمتتون بشه  

برید نجف و کربلا و خودتون اون شکوه و عظمت رو ببینید....   

...

شاید دیگه غربت امیرالمومنین علیه السلام رو از چند فرسخی حس نکنیم 

شاید دیگه بعد از چهل ساعت تو راه بودن و نخوابیدن وقتی چشممون به ایوان و 

ضریح امام علی علیه السلام بیافته تمام خستگی از تنمون در نره  

شاید دیگه از دور که حرم آقا رو می بینیم به یاد حرف گذشته ها نیافتیم که  

می گفتن ایوان نجف عجب صفایی دارد... 

شاید دیگه تو ایام فاطمیه تو حرم مولامون امیرالمومنین علیه السلام نباشیم و 

با اشک و آهمون دل آقا رو تسلی ندیم 

شاید دیگه تو مسجد کوفه نریم و از مسجد کوفه نپرسیم که امام علی  

علیه السلام چرا انقدر از این مردم دلگیر بودن و چرا دلشون پر از غصه بود  

که موقع شهادت گفتند: فزت و رب الکعبه... 

شاید دیگه غروب جمعه مسجد سهله نباشیم و برای اومدن امام زمان  

عج الله تعالی فرجه الشریف دعا نکنیم 

شاید دیگه به کربلا نریم... 

شاید دیگه وقتی نزدیک کربلا می شیم بغض گلومون رو نگیره و اشکمون  

سرازیر نشه 

شاید دیگه از پشت درختای نخل گنبد و گلدسته های حرم امام حسین  

علیه السلام پیدا نشه  

شاید دیگه برای اذن دخول حرم امام حسین علیه السلام به حرم حضرت عباس  

علیه السلام نریم و توی بهشت بین الحرمین پا نذاریم 

شاید دیگه وقتی به حرم حضرت عباس علیه السلام می ریم و می بینیم رو  

پرده های درهای ورودی زدن "یا قطیع الکفین" بهت زده نشیم  

شاید دیگه به تل زینبیه نریم و دلمون به خاطر ام المصائب به درد نیاد و  

روضه ی قتلگاه رو نخونیم 

شاید دیگه قتلگاه رو برای تعمیر نبندن 

وای که چقدر آرزو می کردم یه بار دیگه توی قتلگاه پا بذارم اما حیف نشد... 

شاید دیگه زیر قبه ی سالار شهیدان برای فرج آقامون دعا نکنیم 

شاید دیگه به مقام علی اصغر و علی اکبر نریم 

شاید دیگه به خیمه گاه نریم و برای اربابمون قاسم بن الحسن علیهماالسلام 

 اشک نریزیم و همه ی نوکرای ابن الکریم رو یاد نکنیم...  

شاید دیگه تو حرم سرور و سالارمون به امام حسین علیه السلام نگیم: 

آجرک الله فی مصیبة أمک

شاید 

شاید 

شاید 

........ 

التماس دعا 

***یا حق***